Το θέμα του συμποσίου ήταν: The contemporary strive to diminish schisms in psychotherapy: building bridges across modalities and disciplines.

Στη στρογγυλή αυτή τράπεζα εξετάσθηκαν διαστάσεις της σύγχρονης θεώρησης
της θεραπευτικής σχέσης. Συζητήθηκε επίσης η διαφορετική εννοιολογική κατανόηση της έννοιας
της σχέσης αλλά και η ενσωμάτωση της ίδιας της ουσίας της στην θεραπευτική αλλαγή.
Αναλυτικότερα, παρουσιάστηκαν τρόποι μέσου των οποίων η ίδια η θεραπευτική σχέση
χρησιμοποιείται σαν εργαλείο αλλαγής και συγκεκριμένα αναδόμησης των πεποιθήσεων και
αναλύθηκαν διαστάσεις ενσωμάτωσης των σχεσιακών σχημάτων, τόσο του θεραπευομένου
όσο και του θεραπευτή στην ανάδειξη της διύποκειμενικής διάστασης της κλινικής πράξης.
Τέλος, αποπειράθηκε απο την ομάδα του ICPA η ανάδειξη της αναπόφευκτης χρήσης του διαδικτύου στη
ψυχοθεραπεία και θα συζητηθούν τα καινούργια ερωτήματα που αυτή επιφέρει.

Η θεματολογία που αναλύθηκε από την ομάδα του Κέντρου μας ήταν δομημένη σε 3 ενότητες:

• Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΝΩΣΙΑΚΗΣ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗΣ
• ΣΧΕΣΙΑΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ: ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΔΙΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ
• Ε- ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ, E-THERAPY ΚΑΙ ΓΝΩΣΙΑΚΗ-ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Σκοπός της πρώτης ενότητας την οποία συντόνισε ο κ.Τσιάκος ήταν η ανάδειξη και η ανάλυση των τρόπων μέσου των οποίων η ίδια η θεραπευτική σχέση χρησιμοποιείται σαν εργαλείο αλλαγής και συγκεκριμένα αναδόμησης των πεποιθήσεων. Αναλύθηκαν ακόμα οι τρόποι με τους οποίους η αλληλεπίδραση επηρεάζεται αμφίδρομα και από τον θεραπευτή και από το θεραπευόμενο και παρουσιάστηκαν οι σύνθετες διαστάσεις και επιπλοκές της «καινούργιας πραγματικότητας» που κατασκευάζεται από την τριάδα «θεραπευτής – θεραπευόμενος –θεραπευτική σχέση». Αναλυτική περιγραφή δόθηκε σχετικά με την απευθείας χρήση της σχέσης στη γνωσιακή αναδόμηση των πεποιθήσεων του θεραπευομένου.

Σκοπός της δεύτερης ενότητας την οποία συντόνισε η κ.Στυλιανή Χατζηχρήστου ήταν να αναλυθούν εκτενώς τρόποι χρησιμοποίησης των σχεσιακών σχημάτων, τόσο του θεραπευόμενου όσο και του θεραπευτή στην ανάδειξη της διύποκειμενικής διάστασης της κλινικής πράξης. Συζητήθηκε η έννοια των σχεσιακών σχημάτων που προτείνεται ως μετα-θεωρητικό κατασκεύασμα που μπορεί να συνδυαστεί με άλλες θεωρητικές κλινικές οντότητες όπως της υποκειμενικότητας και της διϋποκειμενικότητας προκειμένου να κατανοηθεί αλλά και να αλλάξει ο θεραπευόμενος.

Σκοπός της τελευταίας διάλεξης, την οποία συντόνισε η Επιστημονική συνεργάτιδα κ.Μαρία Τριανταφυλλοπούλου, ήταν η ανάδειξη της αναπόφευκτης χρήσης του διαδικτύου στην ψυχοθεραπεία και τα καινούργια ερωτήματα που αυτή επιφέρει. H τεχνολογία έχει φέρει ραγδαίες αλλαγές στις σχέσεις των ανθρώπων, οπότε όπως θα ήταν αναμενόμενο, η θεραπευτική διαδικασία δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. 

Ερωτήματα που τέθηκαν και αναλύθηκαν μέσω της συζήτησης ήταν:

• Πως επηρεάζεται η θεραπευτική σχέση, όταν το περιβάλλον αλλάζει ραγδαία και ταυτόχρονα με τη προσπάθεια να διατηρηθεί η σταθερότητα της; 
• Η πυρηνική κατάσταση κάθε ανθρώπου έχει διαλογική δομή κι έτσι κάθε άτομο μπορεί να έχει περισσότερες της μιας πυρηνικές καταστάσεις, τις ονομαζόμενες καταστάσεις εαυτού (self-states). Η τεχνολογία, με την αμεσότητά της μπορεί να συμβάλει στην ενσωμάτωση των διαφορετικών καταστάσεων εαυτού; 
• Πώς θα μπορέσει η θεραπευτική σχέση να διατηρήσει τις ίδιες ποιότητες τόσο από κοντά όσο από την οθόνη του υπολογιστή, όπου η εναλλαγή των καταστάσεων εαυτού, ενισχύεται κι από την εναλλαγή του τόπου, έτσι ώστε να βοηθήσει τον θεραπευόμενο να νιώσει ενιαίος;